தாத்தாவின் மறைவுக்குப் பின்
பாட்டிமட்டுமே வருவாள் எங்கள் வீட்டிற்கு....
பாட்டிமட்டுமே வருவாள் எங்கள் வீட்டிற்கு....
பென்ஷன் பணம் வாங்கியவுடனே
மஞ்சள் பைநிறைய ..
முறுக்கு அதிரசம் கடலை உருண்டைகளும்
மாம்பழம் பலாப்பழம் பேரிக்காய் என
அந்தந்த சீசனுக்குத் தகுந்தாற்போல் பழங்களும்
பையில் திணித்துக்கொண்டு வருவாள்....
வேலூரிலிருந்து பஸ்பிடித்து
வெய்யிலில் நடந்து வருவாள்....
அவள் வெய்யிலில் நடந்து வருவதையோ
கனமான பையைச் சுமந்து வருவதையோ
தூரத்தில் அவளைப் பார்த்தவுடன்...
ஐ.. ஆயா வர்றாங்க... என்ற சத்தத்தோடு
விளையாட்டை நிறுத்திவிட்டு ஓடுவோம்
பையிலிருந்து திண்பண்டங்களையெல்லாம்
ஒவ்வொன்றாய் வெளியில் எடுத்து வைக்கும்போது
மாம்பழத்தின் சுவையை மீறி
பலாப்பழத்தின் வாசனை மீறி...
எங்கள் மூக்கைத் துளைப்பது...
விபூதி வாசனைதான்
ஆமாம்...
அத்தனை பக்தியானவள் - முருகக்கடவுள் மீது
பேரக்குழந்தைகளைப் பார்க்க வருவதற்கு முன்
முருகனைப் பார்த்துவிட்டுத்தான் வருவாள்
கோவிலில் கிடைக்கும் விபூதியைக் கூட
அதே பையில் தான் போடுவாள்
பக்கத்தில் எதாவது அம்மன் கோவிலிருந்தால்
அங்கும் நுழைந்து குங்குமமும் வாங்கி
பையில் போட்டுக்கொண்டு வந்துவிடுவாள்
அவள் எங்களுக்காகத்தான் வேண்டியிருக்கிறாள்
என்பதைக்கூட நாங்கள் அறிந்திடாமல்
முகம் சுளித்திருக்கிறோம்...
ஆனாலும் விபூதி வாசனையுள்ள முறுக்கைக்கூட
ஆசையாகத் திண்போம்.
சில நேரம்... மாம்பழத்தின் சாறுகூட
முறுக்கில் ஊறி இருக்கும்
அப்படி திணித்துக்கொண்டு
பேருந்து நெரிசலில் வந்து சேர்ந்திருப்பாள்
அம்மாதான் ஆயாவைத் திட்டுவாள்....
"ஒழுங்கா ஒரு பொருளை வச்சுக்க தெரியுதா பார்
சுத்த விவரம் கெட்டவளா இருக்கீயே" என்று
உடனே கோபித்துக்கொண்டு
கந்தசஷ்டிக் கவசத்தை சொல்ல ஆரம்பித்துவிடுவாள்.
எங்கள் நெற்றியில்
விபூதியையும் குங்குமத்தையும் வைத்துவிட்டு
நாங்கள் திண்பண்டங்களைஎல்லாம் தின்பதை
ஆசையாகப் பார்த்துவிட்டு....
உடனே கிளம்பிவிடுவாள்...
"நாளைக்குப் போம்மா... "என்று
அம்மா சொன்னாலும் கேட்கமாட்டாள்...
திரும்பச் செல்லும்போது
சேலையில் எங்களுக்குக் கொடுப்பதற்காகவே
முடிந்துவைத்திருக்கும் சில்லறைகளையும்
இன்னொரு பையை எடுத்துக்கொண்டு
அதே ஊரிலிருக்கும்
என் தொத்தா வீட்டுக்கும் சென்று
அந்த பேரப்பிள்ளைகளையும் பார்க்க!
அப்போதெல்லாம் தெரிய வில்லை
மஞ்சள் பை முழுக்க -
அவள் திணித்துக்கொண்டு சுமந்து வந்தது
அப்போதெல்லாம் தெரியவே இல்லை...
அந்த விபூதி வாசனைக்குள் பொதிந்திருந்தது
எங்களுக்கான வேண்டுதல் என்று!
வாழ்க்கை உருண்டோட....
அரபு நாட்டில் இருந்துகொண்டு ..
அவ்வப்போது தொலைபேசியில்
ஆயா வந்தாங்களாம்மா? நல்லா இருக்காங்களா ?
என்று அம்மாவிடம் கேட்டுத் தெரிந்து கொள்வேன்...
அந்த என் ஆயா இப்போது உயிரோடு இல்லை....
ஆனால் அவ்வப்போது
அவளை நினைத்துக் கொள்வேன்
அந்த மஞ்சள் பையும்.... விபூதி வாசனையும்...
பழச்சாற்றில் நனைந்த முறுக்கும்..
தவறாமல் அவளை நினைக்கும்போது
என் நினைவை அழுத்தும்...!
இப்போதும் ஆயா... எங்கோ ... தூரத்தில் !
விபூதி வாசனையுள்ள அந்த
மஞ்சள் பையுடன் வருவது போலவே....!
மஞ்சள் பைநிறைய ..
முறுக்கு அதிரசம் கடலை உருண்டைகளும்
மாம்பழம் பலாப்பழம் பேரிக்காய் என
அந்தந்த சீசனுக்குத் தகுந்தாற்போல் பழங்களும்
பையில் திணித்துக்கொண்டு வருவாள்....
வேலூரிலிருந்து பஸ்பிடித்து
வெய்யிலில் நடந்து வருவாள்....
அவள் வெய்யிலில் நடந்து வருவதையோ
கனமான பையைச் சுமந்து வருவதையோ
வயதான அவளுக்குக் கால் வலிக்குமே என்பதையோ
புரிந்து கொள்ளாத பருவமது....தூரத்தில் அவளைப் பார்த்தவுடன்...
ஐ.. ஆயா வர்றாங்க... என்ற சத்தத்தோடு
விளையாட்டை நிறுத்திவிட்டு ஓடுவோம்
பையிலிருந்து திண்பண்டங்களையெல்லாம்
ஒவ்வொன்றாய் வெளியில் எடுத்து வைக்கும்போது
மாம்பழத்தின் சுவையை மீறி
பலாப்பழத்தின் வாசனை மீறி...
எங்கள் மூக்கைத் துளைப்பது...
விபூதி வாசனைதான்
ஆமாம்...
அத்தனை பக்தியானவள் - முருகக்கடவுள் மீது
பேரக்குழந்தைகளைப் பார்க்க வருவதற்கு முன்
முருகனைப் பார்த்துவிட்டுத்தான் வருவாள்
கோவிலில் கிடைக்கும் விபூதியைக் கூட
அதே பையில் தான் போடுவாள்
பக்கத்தில் எதாவது அம்மன் கோவிலிருந்தால்
அங்கும் நுழைந்து குங்குமமும் வாங்கி
பையில் போட்டுக்கொண்டு வந்துவிடுவாள்
அவள் எங்களுக்காகத்தான் வேண்டியிருக்கிறாள்
என்பதைக்கூட நாங்கள் அறிந்திடாமல்
முகம் சுளித்திருக்கிறோம்...
ஆனாலும் விபூதி வாசனையுள்ள முறுக்கைக்கூட
ஆசையாகத் திண்போம்.
சில நேரம்... மாம்பழத்தின் சாறுகூட
முறுக்கில் ஊறி இருக்கும்
அப்படி திணித்துக்கொண்டு
பேருந்து நெரிசலில் வந்து சேர்ந்திருப்பாள்
அம்மாதான் ஆயாவைத் திட்டுவாள்....
"ஒழுங்கா ஒரு பொருளை வச்சுக்க தெரியுதா பார்
சுத்த விவரம் கெட்டவளா இருக்கீயே" என்று
உடனே கோபித்துக்கொண்டு
கந்தசஷ்டிக் கவசத்தை சொல்ல ஆரம்பித்துவிடுவாள்.
எங்கள் நெற்றியில்
விபூதியையும் குங்குமத்தையும் வைத்துவிட்டு
நாங்கள் திண்பண்டங்களைஎல்லாம் தின்பதை
ஆசையாகப் பார்த்துவிட்டு....
உடனே கிளம்பிவிடுவாள்...
"நாளைக்குப் போம்மா... "என்று
அம்மா சொன்னாலும் கேட்கமாட்டாள்...
திரும்பச் செல்லும்போது
சேலையில் எங்களுக்குக் கொடுப்பதற்காகவே
முடிந்துவைத்திருக்கும் சில்லறைகளையும்
மறக்காமல் கொடுத்துவிட்டுக் கிளம்பிவிடுவாள்
புடைத்துக்கொண்டிருக்கும்இன்னொரு பையை எடுத்துக்கொண்டு
அதே ஊரிலிருக்கும்
என் தொத்தா வீட்டுக்கும் சென்று
அந்த பேரப்பிள்ளைகளையும் பார்க்க!
அப்போதெல்லாம் தெரிய வில்லை
மஞ்சள் பை முழுக்க -
அவள் திணித்துக்கொண்டு சுமந்து வந்தது
தின்பண்டங்களையல்ல ... பாசத்தை என்பது !
அப்போதெல்லாம் தெரியவே இல்லை...
அந்த விபூதி வாசனைக்குள் பொதிந்திருந்தது
எங்களுக்கான வேண்டுதல் என்று!
வாழ்க்கை உருண்டோட....
அரபு நாட்டில் இருந்துகொண்டு ..
அவ்வப்போது தொலைபேசியில்
ஆயா வந்தாங்களாம்மா? நல்லா இருக்காங்களா ?
என்று அம்மாவிடம் கேட்டுத் தெரிந்து கொள்வேன்...
அந்த என் ஆயா இப்போது உயிரோடு இல்லை....
ஆனால் அவ்வப்போது
அவளை நினைத்துக் கொள்வேன்
அந்த மஞ்சள் பையும்.... விபூதி வாசனையும்...
பழச்சாற்றில் நனைந்த முறுக்கும்..
தவறாமல் அவளை நினைக்கும்போது
என் நினைவை அழுத்தும்...!
இப்போதும் ஆயா... எங்கோ ... தூரத்தில் !
விபூதி வாசனையுள்ள அந்த
மஞ்சள் பையுடன் வருவது போலவே....!
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக