ஒழுங்கற்று பரட்டையாக
அழுக்குக்களால் இருகிய முடிக்கற்றைகள்
அழுக்குகளே வர்ணமாகிப் போய்
ஆங்காங்கே கிழிந்து தொங்கும் சட்டை
அழுக்கு படிந்து அருவருப்பான பற்கள்
அழுக்கேறி கிழிந்த பழைய புத்தகக் கட்டுக்கள்
இவை எல்லாமே கண்முன் வரும்
எங்கள் தெரு பைத்தியத் தாத்தாவின் நினைவு வரும்போது.
சுற்றிலும் நான்கைந்து அழுக்கேறிய புத்தகக் கட்டுக்களுடன்
ஒரு புத்தகக் கட்டைத் தலைக்கு வைத்து
எப்போதும் ஏதாவதொரு புத்தகத்தைப் படித்துக்கொண்டே
கால்மேல் கால்போட்டு மல்லார்ந்த நிலையில்
ஸ்ரீரங்கத்துக் கற்சிலை போல் சலனமற்றுக் கிடப்பார்
விளையாட்டுப் பிள்ளைகள் நாங்கள்
கற்கள் எடுத்து வீசுவோம்
பைத்தியம் பைத்தியம் என்று கத்துவோம்
கைதட்டிச் சிரிப்போம்
எதைப்பற்றியும் கவலைப்படாது படித்துக் கொண்டே இருப்பார்
அவர் தலைமாட்டிற்குப் பின்னால் சென்று
புத்தகத்தை எடுப்பது போல் பாவனை செய்தாலோ...
பருந்திடமிருந்து தன் குஞ்சுகளைக் காக்கச்
சீறிவரும் தாய்க்கோழியாக மாறிவிடுவார்
நாங்களெல்லாம் "ஓ" என்று கூச்சலிட்டுக் கொண்டு ஓடுவோம்
சிறிது நேரத்தில் திரும்ப வந்து மீண்டும் அவரை சீண்டுவோம்
அப்பப்பா... கோபமும் பயமும் கலந்த அந்த சீற்றம்
மறக்க முடியா நினைவாக இன்னும் என் நினைவில்...
யார்வீட்டுப் பிள்ளை இவர் - ஏன் இப்படி ஆனார் ?
யார் இவருக்கு உணவு தருகிறார்கள் - பசியாற?
யார் இவருக்கு பணம் தருகிறார்கள் புத்தகம் வாங்க ?
எங்கு போகிறார் ஏன் திரும்பி வருகிறார்
என்றெல்லாம் சிந்திக்கும் பக்குவம் பெறவில்லை அப்போது
நிறைய படித்தவர் என்று மட்டும் சொல்வார்கள்
படித்தே பைத்தியம் ஆனான் என்றும் சொல்வார்கள்
எங்களைப் பொறுத்தவரை எங்களுக்கு ஒரு பொழுது போக்கு அவர்.
எங்கள் தெருவில் சில காலம் ...
பக்கத்துத் தெருவில் சில காலம்
பக்கத்து ஊரில் சில காலம் என்று
குறிப்பிட்ட வீடுகளின் திண்ணைகளில் தான் உறங்குவார்
சில நாட்கள் இருப்பார் திடீரென்று காணாமல் போய் விடுவார்
சிறிது நாள் கழித்து மீண்டும் வந்து அதே திண்ணையில்.....
மேற்கூரையில்லா திண்ணை அது
வெயில் அடித்தால் கவலைப் படமாட்டார்
குளிரைப் பற்றியும் கவலையில்லை அவருக்கு
சிறிதாக மழைச் சாரல் அடித்தாலோ....
அலறியடித்து எல்லா புத்தகக் கட்டுக்களையும் இழுத்துவைத்து
அதன் மேலே படுத்து பறவையின் சிறகுகள் போல்
இரண்டு கையாலும் அனைத்துக் கொண்டு மழையில் நனைவர்
"ஏய்" இங்க வந்து உட்கார்.. மழையில நனையாதே என்று
அந்த வீட்டுப் பாட்டி கத்துவாள்....
வேகமாக புத்தகக் கட்டுக்களை எடுத்துக்கொண்டு
மழையில் நனையாதவாறு ஒரு மூலையில் உட்கார்ந்து கொள்வார்
வருடங்கள் உருண்டோடி விட்டது...
அந்த தாத்தாவைப் பற்றி இப்போது தங்கை நியாபகப் படுத்துகிறாள்
யோசித்துப் பார்க்கிறேன்..
புத்தகத்தின் சுவையை அறிந்தபின் தான்
என்னால் உணர முடிகிறது
புத்தக வாசனை தெரியாத பைத்தியங்களிடமிருந்து
அந்தப் பொக்கிஷங்களைப் பாதுகாக்கத்தான்
அவ்வளவு போராடியிருக்கிறாறென்று.
புத்தகங்களைப் படிப்பதற்காகவே அவ்வளவு நாள்
உயிரோடு இருந்திருந்திருக்கிறாறென்று
புத்தகக் கட்டுக்களைத் தன்னைச் சுற்றி வைத்து
ஒரு நூலகத்திற்குள்ளேயே அவர் வாழ்ந்திருக்கிறாறென்று
அந்த தாத்தா எப்போதோ இறந்து விட்டார்
அவரை எரித்து இருப்பார்கள்
கூடவே அவர் புத்தகங்களையும்...
யாழ்நூலகத்தை எரித்ததுபோல்
இவர் நூலகத்தையும் எரித்திருப்பார்கள்
புத்தகத்தைப் போற்றாத பைத்தியங்கள்.
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக